Nakon prosvetiteljskog zaokreta čije temeljne tendencije se svode na zadobijanje racionalne autonomije pojedinca što podrazumeva otvoren sukob sa svakim vidom afirmativnog pomena magije i velikih sistema nemačkog idealizma koji su doduše dali izvesno dostojanstvo magiji ali samo u kontekstu rudimentarnog oblika kojem je neminovno predstojala transformacija u više oblike ljudske svesti – magija je u drugoj polovini devetnaestog veka iznenada zajedno sa srodnim temama i problemima z