Odista nijedna istorija nije tako malo komplikovana kao norveška istorija i u časovima napretka i u časovima nazatka; i nijedna sudbina nije tako malo poučna kao sudbina norveškog naroda i u časovima sreće i u časovima nesreće. Toliko je priroda u ovoj zemlji i po lepoti i po strahoti i po snazi superiorna nad ljudima da je sva važnost i interesantnost norveške prošlosti više volja geologije i geografije nego sudbina naroda.

Očarana Norveškom Isidora Sekulić pre sto deset godina ispisuje Pisma iz Norveške jedinstveno klasično delo prvi moderan putopis u srpskoj književnosti 20. veka. Nastavši u predvečerje Prvog svetskog rata Pisma iz Norveške ne doživljavaju pozitivan prijem kod najuglednijeg kritičara Jovana Skerlića čija je negativna ocena motivisana autorkinim kosmopolitskim duhom u vreme srpskih vojevanja tokom balkanskih ratova.

Isidoru Sekulić privukli su surova klima pust nordijski pejzaž fjordovi norveški čovek i njegov način života. U Norveškoj surovoj i hladnoj zemlji severa pronašla je dugo traženi mir i mesto duhovnih čežnji koje je u skladu sa njenom umetničkom prirodom i filozofskim stavom o životu.