Prvi tom Atlasa arhitekture raščlanjen je na opšti deo i na istoriju arhitekture evropskog i prednjeazijskog prostora koja u prvom delu seže od visokorazvijenih kultura Mesopotamije pa do ranohrišćanskog perioda. Svako poglavlje započinje preglednim geografskim i vremenskim tablicama. U određenom smislu Atlas funkcioniše kao prostorni koordinatni sistem: čitalac se u njemu može informisati o celokupnom toku istorije arhitekture ( vertikalno ) ali i o pojedinim razdobljima ( horizontalno ).



Drugi tom Atlasa arhitekture podeljen je na tri velika dela: Srednji vek Novi vek I Novi vek II. U tom smislu prati se razvoj od hrišćanskih bazilika manastira i utvrđenja preko romanike i gotike u kojima nastaju masivne i monumentalne katedrale da bi u renesansi arhitektura bila posmatrana ne samo sa praktične već i sa teorijske strane. Devetnaesti vek je posebno zanimljiv prvenstveno zbog pojave industrijalizacije i novih konstruktivnih materijala (čelika i armiranog betona). Poslednji delovi Atlasa tiču se dvadesetog veka i novih pokreta i stilova - moderne arhitekture koja sada ima tendenciju ne samo da bude praktična i funkcionalna nego da vrlo često i šokira svojom spoljašnjošću. Kao i u prvom tomu Atlasa i ovde se čitaocu nudi sistem uz pomoću kojega se i sam može lakše snaći u delovima knjige koji se tiču stilova regija i istorije pojedinih epoha i zemalja.