Ime Oto Vajninger postalo je za noć slavno i ozloglašeno. Ovog mladog bečkog filozofa što je u 23.godini jednim metkom završio svoj život mnogi ljudi smatrali su za histeričnog mladića koji se nemirno i brzo kretao od jedne krajnosti do druge da napokon u jednoj antifeminističkoj žučnoj knjizi ispolji svoje naučno Vjeruju kao jednu razuzdanu karikaturu od nemogućih tvrđenja. A bilo je ljudi ozbiljnih mislenih mudrih ljudi koji su u Vajningeru nazreli jednu genijalnu pojavu neobične dubine.



1903. rođena je modena karakterologija: u maju je objavio svoje delo Pol i karakter koje i nakon jednog veka pleni čitaoce svojom dubinom i posebnošću. Iz skromne rukopisne zaostavštine pred vama su Vajningerov Dnevnik i Pisma prijatelju koje mogu osvetliti neke nepoznate ili mračne kutove njegove ličnosti. U istoj knjizi sabrane su i njegove misli o polnom problemu koje su u nekom smislu bile skica za njegovo glavno delo Pol i karakter.