Lucije Anej Seneka (Lucius Annaeus Seneca c. 4. pre n. e.–65. n. e.) stoički filozof vaspitač i ministar cara Nerona i tragična žrtva svog carskog pitomca autor je niza popularnih rasprava o stoičkom moralu (Dijalozi O blagosti O dobročinstvima Prirodnjačka istraživanja Moralna pisma Luciliju itd.) kao i bar nekoliko od deset klasicističkih tragedija sačuvanih u jedinstvenoj zbirci pod njegovim imenom (Corpus Annaeanum). To su: Besni Herkul Trojanke Feničanke Medeja Fedra Edip Agamemnon Tijest Herkul na Eti i Oktavija jedina sačuvana istorijska drama rimske književnosti čije se autorstvo pripisuje nekom od mlađih pesnika iste stilske orijentacije. Ove dramske tvorevine (koje čini se nisu bile predviđene za scensko izvođenje u uobičajenom smislu) odlikuje izrazito retorizovan jezik sklonost širokoj upotrebi stilskih figura i sentencioznom poentiranju misli kao i sasvim uprošćena psihologija dramskih likova mahom zločinačkih i patoloških smeštenih u najpoznatije epizode helenskog mita. Sve ove osobine Senekine tragedije na uzoran način dolaze do izražaja u rimskom Edipu koji izuzev naslova i tradicionalnog okvira dramske priče ima malo šta zajedničko s tananom dramaturgijom svoga superiornog helenskog prototipa Sofoklovog Cara Edipa. Pomeranjem težišta s junakovog odnosa prema onostranom oličenom u nedokučivim odlukama delfijskog boga na spektakularne prizore ispunjene krvlju i mračnim znamenjima (žrtvovanje ekstispicij nekromantija) Seneka je poznati klasični siže pretvorio u nosioca jednog iz osnova drukčijeg rimskog i stoičkog koncepta tragedije i tragičkog.