Knjiga ovog velikog francuskog medijevaliste stavlja na njihovo pravo mesto pretpostavke o mračnjaštvu visokog srednjeg veka. Ova studija predstavlja svojevrsni opis straha hiljadite godine tog mračnog pokornog doba izvora svih starinskih praznoverica . Strah koji se javlja za vreme hiljadite godine nije neopravdan jer je sama godina tek početak velikih stradanja u srednjem veku. Reformom crkve i širenjem vere polako se priprema i sveti rat.



Izvori za proučavanje nisu uvek relevantni s obzirom na to da je hrišćanstvo težilo da sakralizuje istoriju te je svekolika pisana kultura uvedena u strogo crkvene okvire. Takođe jedina književnost pisana je na latinskom u tesnoj vezi sa obrazovnim ustanovama a autoriteti čuvani u bibliotekama govore samo o životima kraljeva pa i književnost nije dobro polazište za proučavanje svakodnevnog života srednjeg veka.





Između slabo obrazovanog društva i rata koji se sprema ostaje prostor za natprirodno te se hiljadita godina vezuje za mistično za obmane za razne poremećaje - znake veoma bliske opasnosti.