Monografija Raška Radovića O prozračnosti dubini i boji skreće pažnju na bogatstvo koje leži u vizuelnom opažanju a koje se često gubi iz vida zbog idealističkih predrasuda i naturalističkih redukcija. Autor želi da povrati ontičku samosvojnost određenih kvaliteta kao što su prozračnost i dubina i da im time vrati filozofski dignitet (autorova razmatranja mogla bi se s pravom povezati s terminološkim i metodološkim tendencijama koje danas nalazimo u novoj fenomenologiji koja upravo pokušava da ukaže na sposobnost određenih kvaliteta – kao što je npr. boja – da evociraju određene atmosfere). Napokon knjiga je napisana u interdisciplinarnom duhu – u sebi objedinjuje filozofske (ontološke gnoseološke estetičke) naučne (optičke geometrijske) i istorijske refleksije što ukazuje na višestruku teoretsku orijentaciju njenog autora. Ono što dodatno daje (logično: optičku!) draž čitanju ove monografije jesu slike i grafikoni koje autor navodi radi konkretizacije svojih uvida.



Prof. dr Damir Smiljanić



Pristup Raška Radovića u studiji O prozračnosti dubini i boji takav je da iznesene argumente drži otvorenim za dijalog sa teorijskim pozicijama. S druge strane iako u studiji govori o različitim dimenzijama subjektivne vizuelnosti autor je odabrao problem prozračnosti kao ključni pojam oko kog organizuje svoja istraživanja. Vizuelnost nije obrađivana polazeći od perspektive opažanja niti od perspektive opaženog već s obzirom na osobene karakteristike koje ona jednom data pokazuje istraživačkom oku.



Docent Una Popović