Nesumnjivo je da je knjiga Pamćenje i samozaborav Bojana Jovanovića rezultat istraživanja fenomena memorisanja i zaboravlјanja u tradiciji i kulturi srpskog naroda u čijim predanjima otkrivamo kako se taj narod odnosio prema bitnim istorijskim događajima i ličnostima i kako je uspostavlјanjem određenih narativa kao stabilizatora memorije kreativno pamtio svoju prošlost. […] U tom kontekstu i pamćenje onog što se nije dogodilo ima važnost psihološke socijalne i duhovne činjenice čije je značenje udalјeno od tumačenja koje sadržaj ispričanog poistovećuje sa stvarnošću. Vera u njenu istinitost ima snagu autoriteta tradicije koja se prenosi generacijama i potvrđuje identitet kolektiva. Kao što jezik pamteći našim zaboravom postaje primarno naša najsloženija kulturna tvorevina tako i u kolektivnoj memoriji preovladavanje fiktivnog potvrđuje značaj kreativnog pamćenja kao duhovne vertikale...



* * *



Ova knjiga je informativna analitična multidisciplinarna naučno promišlјena otrežnjujuća i gorka u pouci. [...] Ona je na posredan način gorka u stavu i zaklјučku da od istorije nismo naučili mnogo i da ponavlјačima koji su padali na tom važnom ispitu nije naklonjena budućnost. [...] Knjiga Pamćenje i samozaborav Bojana Jovanovića jeste slojevita prizmatična i mudra pa zato može da bude i koristan putokaz na raskršćima vremena.



Petar Pijanović



Knjiga Bojana Jovanovića Pamćenje i samozaborav predragocena je za savremeno srpsko društvo srpski narod i srpsku kulturu. U njoj autor strplјivo i skrupulozno inventarišući sve naše griže i muke daje presek našeg sećanja i našeg zaborava odnosno samozaborava... On je ukazujući na mnogolike i mnogobrojne figuracije našeg sećanja i (samo)zaborava nagovestio isijavajući zrake utehe i pouke jezgrom vlastite egzegetske kristalizacije da voleti svoj narod ne znači laskati mu ili kriti njegove slabosti već ih naprotiv odvažno iznositi i boriti se protiv njih.



Selimir Radulović