Skida se prašina s kristalnih čaša bira se vino kokoš cvrči u pećnici... A onda dok se juha još nije ni srknula... prošlost se strmoglavi poput otkazanih kočnica. U toj “staromodnoj” utopijskoj fešti resetiranja izgubljenog vremena stiješnjenoj u jednoj noći od sumraka do zore događa se „Rezalište” gusto pleteno od elemenata melodrame političkog trilera i egzistencijalnog krika otuđenosti. Uhvatite se da doslovce izmaštavate vlastitu verziju Štiksove priče svoje objašnjenje jet-lagovskog priviđenja. Na takav način partnerstva mogu nas potaknuti i povesti samo najveći pisci. Davor Špišić „Jutarnji list”

Nekoliko godina koliko je proteklo od objavljivanja prvog izdanja „Rezališta” potvrđuju da kvalitetni književni tekstovi čine mogućim uvek nova ili drugačija čitanja. U društvu u čijem se javnom govoru sve jasnije pomalja potreba da se govori o traumama i posledicama obrazaca porodične dinamike smisaoni i vrednosni potencijali „Rezališta” okidaju jasnije i zvonkije. Vešto se razvijajući okolo i unutar pitanja porodičnosti – njenih transgeneracijskih iridacija njenih tenzija i mehanika rezova i kontinuiteta – „Rezalište” polazi od velikih i uvek preklapajućih tema ličnog identiteta i zajedništva a završava se upravo u nama prozivajući nas da iznova normiramo i kalibriramo sopstveni doživljaj sveta.



Štiks je konkretan i precizan pisac. Jezik je pročistio do te mjere da se nijedna riječ ne doima viškom i zna u kojoj mjeri otkrivati misli i namjere svojih naoko običnih ali vrlo kompleksnih likova.

Magdalena Blažević „Glif”