Iskustvo me je ubijedilo da je naša škola posebno na nivou obaveznog školovanja previše teoretska knjiška a premalo praktična životna. Kao da je radi same sebe odnosno teoretskog znanja a ne samog života. Školski programi su preambiciozni i samo onaj manji broj djece ljubitelja knjige može da ih prati ali nijesu ni za njih dobri. Većina učenika se muči da ih savlada kao što se muče i nastavnici da ih približe njima. Umjesto poželjne radne atmosfere u učionici ozarene radošću učenja stvara se konfliktna situacija na relaciji učitelj-đak koja razumije se ne dozvoljava ni očekivanu realizaciju programa

AUTOR