VIA ROMANA
je dodato u korpu
- Biografije autobiografije memoari
- Časopisi
- Članci intervjui
- Drama
- Društvene nauke
- Enciklopedije
- Eseji
- Ezoterija
- Fantastika + horori
- Gastronomija
- Informatika
- ISTOČNJAČKA UČENJA
- Knjige na stranim jezicima
- Knjige za decu
- Korenspodencija
- Monografije
- Poezija
- Popularna nauka
- Popularna psihologija
- Priče
- Prirodne nauke
- Publicistika
- Putopisi
- Rečnici
- Religija
- Roditeljstvo
- Roman
- Sabrana i izabrana dela
- Spev
- Sport i hobi
- Tehničke nauke
- Turistički vodiči
- Umetnost
- Zabava
- Zdravlje i lepota
Dirljiva saga o rascepu u čoveku koji pokušava da pomiri nespojivo i da ostvari ljubav o kojoj je sanjao.
„U romanu Vuka Draškovića simboličnog naslova Via Romana glavni junak doktor Damjan Čavka kroz svoju sudbinu opisuje skoro četiri veka srpskih posrtanja od 1602. do današnjeg dana. Veliki Carski put upamćen kao Via Romana svedok je vekovnih patnji janičarstva raskola ubistava samoubistava begova i podanika pobednika i pobeđenih četnika partizana ustaša komunista svakovrsnih zabluda krvavih osveta slepih obožavanja i pobuna pohlepe odmetništva snova i surove stvarnosti zapleta i loših raspleta naših pojedinačnih i kolektivnih drama. Osnova romana je potresna ispovest dvojice janičara iz istog sela iz iste kuće ali vekovima udaljenih. Jedan obožava sultana Osmana i služi mu a drugi bogotvori svog ’sultana’ i ’carstvo’ zvano Titova Jugoslavija.“ Večernje novosti
„Snažna priča o čoveku našega vremena koji pokušava da umiri janičara u sebi. ’Tajna u zidu’ segment romana koji se izdvaja ne samo po stilu pisanja već i po protagonistima kao priča unutar priče potresna je ispovest janičara Arslana (Božidara) u vreme turske vladavine napisana neponovljivim poetskim jezikom kroz koji se čuje eho minulih vremena.“ Ana Todorović Radetić
„Vrstan pripovedač izuzetan znalac jezika i sjajan stilista Vuk Drašković u ovom romanu uspešno provlači ideju da se vremena o kojima pripoveda razlikuju po kostimima i tehnologiji ali ne i u ljudskim naravima odnosima i psihologiji. Po ovim odlikama podseća na Dostojevskog i Andrića a pojedina poglavlja spadaju u najbolje stranice srpske proze.“ Ljiljana Šop